EDUARD VAN BEINUM

Eduard van Beinum

Een uitvoering van de vijfde symfonie van Tsjaikovski door het Concertgebouworkest onder leiding van Willem Mengelberg doet de aanwezige 14-jarige Eduard van Beinum beseffen wat hij wil: voor een orkest staan en een carrière als dirigent opbouwen.
Volledige biografie...

Instrumenten

dirigent

Genoemd in de biografie van

1919   Sem Dresden
1925   Henk Badings
1926   Bertus van Lier
1930   Cornelis Dopper
1931   Hans Henkemans
1934   Henriëtte Bosmans
1934   Leo Smit
1937   Marius Flothuis
1938   Koninklijk Concertgebouworkest
1949   Matthijs Vermeulen
1951   Paul van Kempen
1953   Brian Pollard
1955   Erna Spoorenberg
1956   Aafje Heynis
1956   Bernard Haitink
1957   Hans Kox
Meer resultaten... Minder resultaten

Biografie Eduard van Beinum

Een uitvoering van de vijfde symfonie van Tsjaikovski door het Concertgebouworkest onder leiding van Willem Mengelberg doet de aanwezige 14-jarige Eduard van Beinum beseffen wat hij wil: voor een orkest staan en een carrière als dirigent opbouwen.

1900 - 1916

Eduard van Beinum wordt op 3 september 1900 te Arnhem geboren. Met een grootvader als dirigent, vader als contrabassist in de Arnhemsche Orkest Vereeniging en een negen jaar oudere broer Co als violist is het niet verwonderlijk dat Eduard van Beinum al op jonge leeftijd muzieklessen krijgt. Zijn broer Co leert Van Beinum viool en altviool spelen en van de pianist Frans Hillen krijgt hij pianoles.

1917 - 1926

Van Beinum gaat piano studeren bij J.B.C. de Pauw aan het Amsterdamsch Conservatorium. Theorielessen krijgt hij van Bernard Zweers en Sem Dresden. In 1923 sluit hij zijn pianostudie succesvol af. Na enige tijd als pianosolist opgetreden te hebben richt Van Beinum, mede door zijn muzikale opvoeding en zijn ervaring als altviolist in de Arnhemsche Orkest Vereeniging, zich meer op het gezamenlijk musiceren. Hij wordt dirigent van verschillende muziekverenigingen, zoals een amateurorkest te Zutphen, het koor van de Sint Nicolaaskerk te Amsterdam, en krijgt de leiding over de toonkunstafdelingen te Schiedam en Zutphen.

Bernard Zweers Sem Dresden

1927 - 1930

Op 10 oktober 1927 wordt Eduard van Beinum voor vier jaar aangesteld als dirigent bij de Haarlemsche Orkest Vereeniging waar hij muzikaal gezien zijn gang kan gaan: naast Franse componisten schrikt hij er niet voor terug om moderne Nederlandse componisten als Hendrik Andriessen, Willem Pijper en Guillaume Landré op het programma te zetten.

Guillaume Landré Hendrik Andriessen Willem Pijper

1931 - 1934

Na enige tijd als gastdirigent bij het Concertgebouworkest te hebben gewerkt, met Cornelis Dopper als tweede dirigent, wordt Van Beinum op advies van de Franse dirigent Pierre Monteux in 1931 de opvolger van Dopper. Hiermee start Van Beinum een verbintenis met het Concertgebouworkest tot aan zijn dood.

Cornelis Dopper Koninklijk Concertgebouworkest

1935 - 1937

Naast de Haarlemsche Orkest Vereeniging gaat Van Beinum ook de R.K. Oratorium Vereeniging Haarlem dirigeren.

1938 - 1939

Ondanks uitnodigingen van het Utrechtsch Stedelijk Orkest en het Residentie Orkest om als eerste dirigent te komen werken blijft Van Beinum trouw aan het Concertgebouworkest. Naast Willem Mengelberg is hij tot 1938 tweede dirigent. Daarna ontvangt Van Beinum, mede door toedoen van de orkestleden die hun geliefde dirigent niet willen zien vertrekken, de functie van 'tweede eerste' dirigent met de mogelijkheid om op termijn Mengelberg op te volgen. In tegenstelling tot de dominante Mengelberg heeft Eduard van Beinum een andere manier van dirigeren en staat hij veel meer tussen zijn musici.

Residentie Orkest Willem Mengelberg

1940 - 1944

Tijdens de oorlogsjaren kiest Van Beinum ervoor om met zo min mogelijk concessies aan de vijand gewoon door te werken en concerten te dirigeren, ook al staan die geheel onder Duitse supervisie. Wel protesteert hij enkele malen tegen de eisen van de Duitsers. Toch ontvangt hij voor het dirigeren van concerten voor de bezetters na de oorlog een berisping.

1945 - 1948

Van Beinum kan na uitspraak van de Ereraad voor de kunst na 1 juli 1945 zijn dirigentschap weer uitoefenen. Als chef-dirigent van het Concertgebouworkest is het zijn taak om het door de oorlog en naoorlogse omstandigheden gehavende orkest weer zijn oude glans te geven, een taak waarin hij succesvol slaagt; het orkest krijgt vele uitnodigingen om onder zijn leiding in het buitenland op te treden. Daarnaast zet hij veel componisten weer op het programma van wie de werken, zogenaamde 'Entartete Kunst', in de oorlog verboden waren. Van Beinum zelf treedt ook regelmatig op als gastdirigent bij andere gezelschappen.

1949 - 1952

In 1949 wordt Van Beinum eerste dirigent van het London Philharmonic Orchestra en leidt dit orkest vijf maanden per jaar, tot 1952.

1953 - 1955

Mede door zijn succesvolle concertreizen door de Verenigde Staten, Canada, Argentinië, Brazilië en Italië wordt Van Beinum in1953 uitgenodigd voor een tournee van acht weken door de Verenigde Staten. Tijdens deze tournee ontvangt hij een eredoctoraat van de Rutgers University New Brunswick te New Jersey.

1956 - 1958

Tijdens zijn 25-jarig jubileum bij het Concertgebouworkest ontvangt Eduard van Beinum een eredoctoraat in de letteren van de Universiteit van Amsterdam wegens zijn uitzonderlijke verdiensten voor het muziekleven in Amsterdam en Nederland. Ook wordt hem het 'Van Beinumfonds' aangeboden (later de Eduard van Beinum Stichting) met als doel meestercursussen in te stellen voor jonge talentvolle kunstenaars. Van 1956 tot 1959 is Van Beinum ook verbonden aan het Los Angeles Orchestra, een verbintenis die helaas wegens hartklachten moet worden beëindigd.

1959

Op 13 april 1959 stort Eduard van Beinum in tijdens een repetitie van de eerste symfonie van Johannes Brahms met het Concertgebouw en overlijdt te Amsterdam. Van Beinum wordt te Garderen begraven.

Foto's Eduard van Beinum

Audio/Video Eduard van Beinum

Video Eduard van Beinum