HAN BUHRS

Han Buhrs

Zanger Han Buhrs (Horn, Limburg, 23 februari 1955) begint in de jaren tachtig zijn eerste eigen groepen, onder invloed van muzikanten en bands uit de new wave en rock-avantgarde als Captain Beefheart en Pere Ubu. Hij formeert kleinere ensembles, waarvoor hij tekst en muziek schrijft, zoals de Remo Tobs, The ...
Volledige biografie...

Instrumenten

elektronica, zang

Genoemd in de biografie van

1976   Alan Purves
1992   Wilbert De Joode

Biografie Han Buhrs

Zanger Han Buhrs (Horn, Limburg, 23 februari 1955) begint in de jaren tachtig zijn eerste eigen groepen, onder invloed van muzikanten en bands uit de new wave en rock-avantgarde als Captain Beefheart en Pere Ubu. Hij formeert kleinere ensembles, waarvoor hij tekst en muziek schrijft, zoals de Remo Tobs, The Schismatics, Sumbur en Diftong, en grotere groepen, zoals de Nine Tobs. Hierin ontwikkelt hij een techniek met twee microfoons, waarbij de ene het kale stemgeluid weergeeft en de andere is aangesloten op elektronische effectapparatuur. Buhrs raakt steeds meer geïnteresseerd in improvisatie, en wordt een graag geziene vocalist in bands die opereren op het snijvlak van rock, gecomponeerde en geïmproviseerde muziek, zoals Palinckx, The Ex en het POW Ensemble van Luc Houtkamp. In 1993 bekroont de Stichting Jazz in Nederland hem met de Podiumprijs als 'Talent Deserving Wider Recognition'. Tegenwoordig leidt hij zijn eigen kwartet Rubatong en geeft hij solo-performances.

In bezetting van

Mots D'heures: Gousses, Rames   zang
Palinckx   zang
Rubatong   zang
The Ex   zang

1981 - 1982

In zijn woonplaats Arnhem start Han Buhrs samen met saxofonist-toetsenspeler Raymund van Santen zijn band Remo Tobs. Bassist Frank van Berkel en drummer Joop Clappers completeren de groep. Na een jaar valt het gezelschap uit elkaar; Van Santen en Van Berkel gaan door als duo onder de naam Hubbub Wazz. Han Buhrs vertrekt naar Amsterdam, waar hij onder het pseudoniem Bram Dadel gaat schrijven voor het maandblad voor alternatieve popmuziek, Vinyl.

Frank van Berkel

1982 - 1987

Met zangeres Yvonne Kroese vormt Buhrs een duo, dat met de aanvulling van saxofonist Rutger van Otterloo The Schismatics gaat heten. Het trio streeft een samengaan na van vocale en instrumentale improvisatie op basis van summiere gecomponeerde gegevens, met een sterk ritmische component. The Schismatics treden op tijdens het Holland Festival 1984 en komen in dat kader ook op tv. In hetzelfde jaar verschijnt een EP, Be No Vague Schismatic. Het trio besluit samen te werken met het duo Hubbub Wazz en een aantal nieuwe muzikanten. De aldus ontstane grote groep gaat Nine Tobs heten en neemt in 1985 de LP Gruffy Splurge op. De samenwerking is van korte duur, maar wel ontstaat een nieuwe 'Tobs'-groep, Motobs geheten. Hiermee wordt de suite Gigi At The Gaz Station uitgevoerd, geschreven door Buhrs en pianist Evelyn Wohl. Ten slotte besluiten de Remo Tobs om weer bij elkaar te komen, maar in 1987 is het definitief voorbij met de Tobs-benamingen. Buhrs ontmoet bij het festival Tegentonen in Paradiso de Franse drummer Guigou Chenevier (van de groep Etron Fou Leloublan). Er is een muzikale klik, en samen met Guy Sapin (gitaar) gaan ze een trio vormen dat door Frankrijk toert. Door toevoeging van Raymund van Santen in 1985 ontstaat de groep Encore Plus Grande. In 1987 verschijnt het enige album van de band, Total Bliss.

Nine Tobs

1988

Het trio The Schismatics wordt uitgebreid tot een kwintet door toevoeging van zangeres Jodi Gilbert en bassist Frank van Berkel. In 1989 gaat de groep onderdeel uitmaken van de grotere Sumbur Ten (volgens hetzelfde concept als de Nine Tobs, want The Schismatics blijven ook afzonderlijk bestaan). 'Sumbur' komt uit het Russisch, en betekent 'verwarring'. Er komt ook een kleiner Sumbur 5, met oude kompanen Guy Sapin, Van Berkel en Alan Purves (die ook in de Nine Tobs zat). Een nieuwkomer is saxofonist en (bas)gitarist Dirk Bruinsma. Ten slotte komt ook het cijfer te vervallen, en onder de naam Sumbur neemt de band in 1993 zijn enige, titelloze CD op.

Alan Purves Dirk Bruinsma

1992 - 1993

De bezetting van The Schismatics wordt opnieuw herschikt. Saxofonist Sean Bergin, de opvolger van Rutger van Otterloo, wordt vervangen door violiste Maartje ten Hoorn waardoor een nieuw ensemblegeluid ontstaat, Beatrice van der Poel neemt de plek in van Yvonne Kroese, en Wilbert de Joode treedt aan als bassist. Deze laatste maakt ook deel uit van Buhrs' nieuwe groep Diftong, die verder bestaat uit pianist Cor Fuhler en drummer Michael Vatcher. Het kwartet stort zich aanvankelijk op een grondige herschepping van de delta-blues, met name het werk van Robert Johnson, een grote held van Buhrs. Later vertolkt de groep eigen muziek en Nederlandstalige teksten. Diftong geeft ook acte de présence tijdens de uitreiking van de Podiumprijs 1993 aan de zanger in het Amsterdamse Bimhuis. Voor de gelegenheid nodigt hij de Amerikaanse trombonist George Lewis als gast bij het kwartet uit.

Beatrice van der Poel Cor Fuhler Maartje ten Hoorn Michael Vatcher Sean Bergin Wilbert De Joode

1995 - 1997

Aanvankelijk als gastzanger, en later als vast bandlid, treedt hij op met The Ex (tot en met 1997), en is hij te horen op de albums Instant (1995) en Mudbird Shivers (1995). Ook bij de groep Palinckx is in eerste instantie een gastrol weggelegd voor Buhrs. Hij werkt in 1996 mee aan het project The Psychedelic Years. De samenwerking tussen de vocalist en de band bevalt dermate goed dat Buhrs de vaste zanger en elektronicaman wordt. Hij zal dat tien jaar lang blijven, en mede de muzikale en tekstuele lijnen bepalen van de band, tot Jacq Palinckx in 2007 besluit om de groep in die vorm op te heffen. In de tussentijd is Buhrs te horen geweest op de CD's The Psychedelic Years (1996), It's Frontal Dog (1998), Momentum And Wag (2002), Henry (2002) en Tight Spots (2007).

Palinckx The Ex

1998 - 2001

In het project Indigo van het Ig Henneman Tentet is Buhrs naast de klassiek geschoolde zangeres Ilse van de Kasteelen te horen. Na een tournee wordt ook de gelijknamige CD opgenomen. Drie jaar later is hetzelfde vocale koppel te horen als gasten bij het Ab Baars Trio voor het project De Boksers.

Ab Baars Ig Henneman

2001

Saxofonist en elektronica-expert Luc Houtkamp vindt in Han Buhrs een geestverwant om het project The Thirteen Bar Blues gestalte te geven. Het is het begin van het POW Ensemble, waarmee Houtkamp diverse producties maakt. Buhrs is een van de vaste waarden in het gezelschap, dat geregeld van bezetting wisselt. De zanger werkt mee aan drie CD's: The Thirteen Bar Blues (2003), Birdsong Inside The Egg (2006, een verzameling improvisaties, liedjes en merkwaardige psychedelica) en Homage To Hazard (2008). In dit laatste project vertolkt het ensemble songs die de onzekerheid en het gevaar van de moderne samenleving als onderwerp hebben. Buhrs tekent hierbij voor een deel van de teksten.

Luc Houtkamp

2006

Buhrs begint weer een nieuwe eigen groep: Velterloop 4, later herdoopt tot Rubatong. Gitarist René van Barneveld (bekend van de Urban Dance Squad), basgitarist Luc Ex (voorheen van The Ex) en de klassiek geschoolde percussioniste Tatiana Koleva zijn de overige leden. Buhrs noemt het zelf een combinatie van rockmuzikale en hedendaags klassieke bouwstenen, bij elkaar gehouden door geïmproviseerd cement.

René van Barneveld

2009

Een nieuw internationaal trio is Gut 3, waarin Buhrs werkt met oude bekende Alan Purves en de Duitse trombonist Johannes Bauer. De naam is drieledig, door de Duitse betekenis ('goed'), de Engelse ('lef') en de Nederlandse ('goh').

Audio/Video Han Buhrs