LEON ORTHEL

Léon Orthel

Léon Orthel wil met zijn muziek de emoties direct bespelen en de luisteraar ontroeren. Bij Orthel is het nooit compositietechniek om de compositietechniek, maar hij wil gevoelens overdragen met zijn kunst. In die zin is Orthel een romanticus te noemen. In zijn werk toont hij ook affiniteit met filosofie en ...
Volledige biografie...

Instrumenten

componist, piano

Genoemd in de biografie van

1956   Jan Boerman

Biografie Léon Orthel

Léon Orthel wil met zijn muziek de emoties direct bespelen en de luisteraar ontroeren. Bij Orthel is het nooit compositietechniek om de compositietechniek, maar hij wil gevoelens overdragen met zijn kunst. In die zin is Orthel een romanticus te noemen. In zijn werk toont hij ook affiniteit met filosofie en poëzie. Orthel schrijft in een gematigd idioom met een groot gevoel voor tonaliteit, waarbij de avant-gardistische technieken van die tijd geen wezenlijke rol spelen. Eerder vindt Orthel aansluiting bij de klankwereld van de laatromantiek en Franse componisten als Debussy en Ravel. Ook de volbloedromantiek van Rachmaninov is van invloed op zijn componeren en pianistische stijl, zoals te horen is in zijn 'Symfonie No. 4' voor piano en orkest uit 1949. Als pianist voert Léon Orthel regelmatig zijn eigen werk uit en is als pianodocent bijna dertig jaar lang actief aan het Koninklijk Conservatorium in Den Haag. Daarnaast geeft hij tot aan zijn pensionering compositielessen aan het Amsterdamse Conservatorium.

1905

Léon Orthel komt ter wereld op 4 oktober in Roosendaal.

1921 - 1928

Léon Orthel studeert aan het Koninklijk Conservatorium in Den Haag bij Everhard van Beijnum (piano), André Spoor (viool) en Johan Wagenaar (compositie).

Johan Wagenaar

1928 - 1930

Na het binnenhalen van een beurs vervolgt Orthel zijn studie aan de Musikhochschule in Berlijn bij componist Paul Juon en musicoloog Curt Sachs. Daarna studeert hij nog een jaar compositie bij Johan Wagenaar in Den Haag.

1930

Léon Orthel maakt zijn debuut als concertpianist met het Rotterdams Philharmonisch Orkest onder leiding van Eduard Flipse in een uitvoering van zijn opus 12 'Concertino alla Burla'.

Eduard Flipse

1934 - 1940

In deze jaren werkt Léon Orthel aan de vernieuwing van zijn idioom. Het blijft echter bij schetsen en ontwerpen, omdat hij zich in de pluri- en atonale klankwereld niet thuis voelt. Na deze jaren van experimenteren vindt hij tenslotte zijn eigen stijl die niet bij een bepaalde school valt onder te brengen. Zijn 'Symphonie no. 2 (Piccola Sinfonia)' (1940) is daar een goed voorbeeld van.

1942 - 1946

Léon Orthel wordt aangesteld tot hoofddocent piano van het Koninklijk Conservatorium in Den Haag. In 1946 bekroont de Nederlandse regering zijn 'Symphonie no. 3' (1943).

1947 - 1969

Orthel wordt voorzitter van de Vakgroep Componisten van de Koninklijke Nederlandse Toonkunstenaars Vereniging. Deze functie bekleedt hij tot 1969.

1949

Het Amsterdams Conservatorium benoemt Orthel tot hoofddocent compositie.

1957 - 1972

Léon Orthel is voorzitter van het bestuur van de Johan Wagenaarstichting.

1960

Orthel ontvangt de Visser-Neerlandia Prijs voor zijn 'Symphonie no. 2 (Piccola Sinfonia)' (1940) en in 1962 bekroont de Nederlandse regering zijn 'Symphonie no.5' (1960).

1970 - 1982

Orthel gaat met pensioen als docent waarna een vruchtbare periode als componist aanbreekt; hij componeert nog minstens veertig werken. In 1973 ontvangt hij de Johan Wagenaarprijs voor zijn gehele oeuvre.

1985

Léon Orthel overlijdt op 6 september in Den Haag.

2005

Léon Orthel krijgt een eigen website ter gelegenheid van zijn honderdste geboortedag. Er worden concerten georganiseerd en is er veel media-aandacht.

Foto's Léon Orthel

Audio/Video Léon Orthel