gogo

Geschiedenis van Gogo

Funk gespeeld door een bigband, met daarin veel nadruk op bas en percussie. Halverwege de jaren tachtig korte tijd bijzonder populair.

Aanvankelijk is GoGo de benaming die de zwarten in Amerika in de jaren zestig geven aan de dansbare Motown-soul uit die tijd. Daarbij mag de term niet verward worden met Go-Go, een podiumdans bij popshows in de jaren zestig. Halverwege de jaren tachtig duikt de term GoGo (de zwarte variant dus) weer op in Washington DC, nu als benaming voor de even dansbare, maar muzikaal verder niet te vergelijken bigband funk van groepen als Trouble Funk. Het gaat hierbij om extravagante muziek die erop gericht is, zowel live als op de dansvloer, het publiek er een actieve rol bij te laten spelen. Het is maar een korte periode populair geweest.

Het zien van enkele grote acts uit de GoGo inspireert de Haarlemmers General Roos (echte naam: Roger Verhaart) en Ro Krom zelf een soortgelijke band op te richten: Gotcha! In 1991 verschijnt het debuutalbum van het tien man sterke gezelschap. De plaat trekt de aandacht en vele tournees volgen, ook in België, Duitsland en Frankrijk. Gepaard gaand met de nodige bezettingswisselingen verschijnen nog drie platen, waarvan vooral Four (The Terra P-funk From Beyond Space) een indrukwekkend compromisloos album is, vol funk, rap en gogo. Daarna bloedt de groep dood. Ex-leden zijn terug te vinden in talloze andere projecten, waaronder Nicotine, Funkface en OLaBOLA. Vanaf 2002 maakt Gotcha! een doorstart.

Gotcha